Parasite Dolls – Parasaito Dôruzu (2002)

Regie: Kazuto Nakazawa, Naoyuki Yoshinaga | 85 minuten | animatie, actie, science fiction, thriller | Originele stemmencast: Masaru Ikeda, Kazuhiko Inoue, Akemi Okamura, Somei Uchida

‘Parasite Dolls’ oftwel ‘Parasiet Poppen’ in het Nederlands. Zo’n bizarre titel moet wel uit Japan komen. En dat klopt ook nog. ‘Parasite Dolls’ is een handgetekende Japanse tekenfilmserie, anime voor de kenner, die als driedelige tv-serie in Japanse huiskamers te zien was. En of ze daar blij mee moeten zijn in het Verre Oosten lees je in deze review.

‘Parasite Dolls’ gaat over de sombere politieman annex detective Buzz. De man werkt voor de A.D. Police, een geheime tak van de politie in metropool Gemnon City. De wereldstad is een door God verlaten oord waar het recht ver te zoeken is. De metropool wordt bevolkt door mensen en zogenaamde ‘Boomers’, een soort cyborgs. De spanningen tussen mens en machine lopen vaak uit de hand en het is aan Buzz en zijn team om de gemoederen te bedaren.

Het verhaal van deze mini-serie is niet zo heel bijzonder. Althans niet op het eerste gezicht, daarover later meer. Wat opvalt als je de film bekijkt is dat de makers veel inspiratie hebben geput uit cultklassiekers als ‘Blade Runner’, ‘Ghost in the Shell’ en ‘RoboCop’.
De film-noir sfeer die de serie zo krampachtig probeert op te roepen is een onvervalste rip-off van de scifi ‘Blade Runner’. Ook de schimmige Gemnon organisatie is nu niet bepaald origineel te noemen, de manier waarop het bedrijf zaken in de doofpot stopt en het publiek manipuleert is overduidelijk ‘geleend’ van OCP uit ‘RoboCop’.

De verwijzing naar ‘Ghost in the Shell’ dankt ‘Parasite Dolls’ aan dezelfde manier waarop de Boomers worden geïintroduceerd. De cyborgs worstelen met levensvragen en de eerste tekenen van hun ontluikende emoties.
Wat definieert een mens? Wat maakt ons tot wie we zijn? Zijn wij mensen wel de hoogste levensvorm op aarde? Al deze moeilijke vragen zaten al in culthit ‘Ghost in the Shell’, en dezelfde vragen keren ook terug in deze ‘Parasite Dolls’.

Maar goed, luidt het spreekwoord niet: “Beter goed gejat dan slecht bedacht?” Dat jatten kunnen regisseurs Kazuto Nakazawa en Naoyuki Yoshinaga wel. Een eigen draai geven aan de toch wel uitgekauwde verhaallijn lukt ze maar moeilijk. Maar als ze eenmaal beginnen met hun eigen stijl, dan knallen ze ook echt.
De finale van de driedelige reeks is schokkend, explosief en bijzonder effectief. Vanuit het niets vallen alle plotgaten uit de eerste twee afleveringen op hun plaats en dan schudt de serie je ongekend hard wakker.

Het is jammer dat de fantastische finale zo laat komt, want de eerste twee delen zijn leuk maar niet bijzonder. De personages komen maar niet tot leven en de serie laat veel vragen open. Daarnaast stapelen de clichés zich op. Een verlopen, getraumatiseerde detective, een jongensachtige politieagente en een robot die twijfelt over zijn menselijkheid: been there done that! Gelukkig biedt de serie je wel strakke beelden, indrukwekkende actie, mooie kleuren en aparte camerahoeken ter compensatie. ‘Parasite Dolls’ ziet er verbluffend uit en mixt fotorealistische animaties af met fantasierijke schetsachtige scènes.

De muziek is ook prima verzorgd. Een vervreemdende techno-soundtrack zorgt voor een ongemakkelijk sfeertje en versterkt de sombere beelden. Zoals gezegd zorgt het slotstuk van de serie voor een positieve afsluiting. De vrij doorsnee scifi serie wordt ineens een stuk interessanter en pakkender.
Wat de serie ook veel goed doet is dat je alle episodes afzonderlijk van elkaar kunt bekijken. Elk verhaaltje speelt zich in een andere tijdsspanne af.

Het siert distributeur A-film dat ze deze anime in ons land uitbrengen. In tegenstelling tot een ‘real live actiefilm’ boor je met een tekenfilm een veel kleiner publiek aan. En hoewel ‘Parasite Dolls’ zeker niet tot de top van het genre behoort, is de reeks van een hoge kwaliteit en toegankelijk voor een groot publiek.

‘Parasite Dolls’ is een echte aanrader voor iedereen die wel eens met anime in aanraking wil komen, maar niet weet waar hij/zij moet beginnen. Ook doorgewinterde ‘animanics’ zullen veel plezier beleven aan deze serie. Maar wel even doorbijten hoor, deze serie blijkt zelf een parasiet te zijn die teert op andere succesvolle(re) films.

Frank v.d. Ven