Peppermint (2018)

Regie Pierre Morel | 100 minuten | actie, drama | Acteurs: Jennifer Garner, John Gallagher Jr., John Ortiz, Juan Pablo Raba, Annie Ilonzeh, Jeff Hephner, Cailey Fleming, Eddie Shin, Method Man, Tyson Ritter, Ian Casselberry, Richard Cabral, Johnny Ortiz, Michael Reventar, Kyla-Drew, Gustavo Quiroz, Pell James, John Boyd, Michael Mosley, Jeff Harlan

Vrouwelijke actieheldinnen zijn nog altijd tamelijk schaars. Jodie Foster deed het onder meer in ‘The Brave One’; Charlize Theron onlangs nog in ‘Atomic Blonde’, maar verder zijn het toch nog steeds vooral figuren als Gerald Butler, Jason Statham en Bruce Willis die keer op keer de rol van actieheld voor hun rekening mogen nemen. Het meest verrassende element in ‘Peppermint’ is dan ook dat Jennifer Garner de rol van wraakengel op zich neemt. Het is geen rol die je snel van Garner verwacht, en daarom des te interessanter. Jammer alleen dat Garner wel erg weinig hulp van de regisseur en scenarist krijgt, want ‘Peppermint’ is een inwisselbare wraakthriller die uitblinkt in voorspelbaarheid en clichés.

Oh, kijk die bekakte moeder op het schoolplein toch eens hooghartig tekeer gaan tegen Riley (Garner). Niet geremd door enige subtiliteit fluistert haar dochter haar toe dat ze haar best neer had mogen slaan. De vete tussen de twee moeders leidt er echter wel toe dat niemand op het verjaardagsfeestje van haar dochter komt. Reden voor Riley en haar man Chris (Jeff Hephner) om er dan maar op uit te trekken naar de kermis. Maar als haar man zich heel voorzichtig bemoeid blijkt te hebben met schimmige zaakjes (natuurlijk iets met een Mexicaans drugskartel), ontaardt het familieavondje in een genadeloze schietpartij, waaruit Riley de enige overlevende blijkt. Als de daders vervolgens vrij worden gesproken zal het de enigszins ervaren filmkijker niet verbazen dat Riley op een wraakmissie gaat om elke crimineel die ook maar zijdelings betrokken was bij de dood van haar man en dochter, genadeloos uit de weg te ruimen.

In ‘Peppermint’ zijn de gangsters als vanouds eendimensionale schurken die vooral héél intimiderend proberen te kijken, loopt er altijd wel ergens een corrupte agent rond en is geen personage te beroerd om eens in het kwartier de plot nog eens bondig samen te vatten; mocht de kijker het oh zo uitdagende script niet meer bij kunnen benen. Garner is een actrice die sterk genoeg is om de aandacht vast te houden, maar moet hier uit de voeten met oneliners als ‘you didn’t serve justice your honor, I will’. Het maakt dat het bijna pijn doet om Garner hier te werk te zien gaan: tuurlijk is het gaaf om haar eens in een totaal andere setting te plaatsen dan in films als ‘Juno’ of ‘Love, Simon’, maar de regisseur Pierre Morel (‘Taken’) en schrijver Chad St. John (‘London Has Fallen’) verkwanselen hier op schandalige wijze bijna al haar talent door van haar personage een karikaturale wraakengel te maken. In de actiescènes staat Garner meer dan uitstekend haar mannetje, maar zodra er dialogen aan te pas komen, gaat het door het lachwekkende script allemaal wat wringen.

‘Peppermint’ is een tomeloze aaneenschakeling van misdaadclichés, over-de-top-geweld en kolderieke bad guys. De montage is rommelig op het irritante af en in elke scène sijpelt het totale gebrek aan inspiratie door. Een klein beetje zelfspot was al genoeg geweest om het geheel iets beter behapbaar te maken, maar het probleem is dat de makers het allemaal ook nog erg serieus lijken te nemen, waardoor de toon veel te ernstig is. Hierdoor kun je ‘Peppermint’ zelfs niet meer slikken als pretentieloos popcornvermaak.

Bovendien blijft de morele boodschap van dit soort films wringen (zie ook films als ‘The Equalizer’ en ‘Death Wish’): is geweld met geweld bestrijden nu echt de oplossing, of is het eens te meer een dubieuze boodschap om patriottistisch-Amerikaanse boodschappen ten gunste van vuurwapenbezit goed te praten? Hoe vermakelijk het ook is om Jennifer Garner eens een keer te zien als wraakengel in plaats van wéér Bruce Willis of Liam Neeson; ‘Peppermint’ is een film die bijna elk greintje talent van Garner weet te verkwanselen door luie regie en een machinaal script. Foei!

Alex Mazereeuw

Waardering: 1

Bioscooprelease: 6 september 2018
DVD- en blu-ray-release: 22 januari 2019