Princess (2022)

Recensie Princess CinemagazineRegie: Roberto De Paolis | 108 minuten | drama | Acteurs: Glory Kevin, Salvatore Striano, Lino Musella, Sandra Osagie, Maurizio Lombardi

Wie heeft het lef om een drama te maken over Nigeriaanse migranten in Italië en illegale prostitutie? Regisseur Roberto De Paolis heeft de moed gehad met ‘Princess’ (2022), maar zeker ook de kunde. Met nuancering, confrontatie en romantiek, en bovendien een superieure hoofdrolspeelster, weet hij te overtuigen.

Princess (Glory Kevin) is een jonge vrouw uit een Nigeriaanse migrantengemeenschap in Italië. Samen met een vriendin (en tevens concurrente) verdient ze haar geld met prostitutie in de bossen. Ze verricht de dagelijkse werkzaamheden op de automatische piloot – ze kijkt wat op haar telefoon – totdat de regelmaat verstoord wordt door een man, die paddenstoelen zoekt. Deze Corrado (Lino Musella), een zachtaardige dierenliefhebber, is een potentiële klant, maar steeds wordt er roet in het eten gegooid, onder andere door een jaloerse hond. Als Corrado en Princess elkaar opnieuw ontmoeten, bouwen ze een bijzondere band op. Princess kan zelfs even ruiken aan het burgerlijke leven, maar als er iets onverwachts gebeurt, lijkt de realiteit dichterbij dan ooit.

De Paolis geeft een genuanceerd beeld van illegale sekswerkers. Hij toont ons de donkere kanten: schaamteloze onderhandelingen, medische keuringen door klanten en allerlei andere vormen van grensoverschrijdend gedrag. Maar er is ook ruimte voor humor, als Princess een klant op leeftijd krijgt, en voor avontuur en vrolijkheid, als ze instapt bij een man met een snelle auto. De film wordt nooit echt moralistisch over prostitutie, oordeelt niet over Princess of haar werk. Moralistischer is de film over de sociaal-maatschappelijke achtergrond. Je krijgt een confronterend inkijkje in de leefomstandigheden van Nigeriaanse migranten in Italië, die onder eenzaamheid en werkloosheid lijden, maar toch blijven voor een betere toekomst.

Ondanks het beladen onderwerp en de les in migrantenproblematiek is de film hopeloos romantisch. Alleen al in Corrado’s blik zie je dat hij gebiologeerd is door Princess. Princess is nu eens zakelijk en fel tegen Corrado, dan weer speels en mild. De romantiek wordt nog eens versterkt door het lichtspel van de bossen, waardoor een bijna magische sprookjessfeer wordt gecreëerd. Een schril contrast met de dagelijks realiteit van Princess, die verre van idyllisch is, maar de dromerigheid is er niet minder om.

Een opmerkelijk moment in de romance is er wel, wanneer Princess nogal rap verandert van een diva in een soort troetelkind. Is dat wel een waarschijnlijke verandering? Of is het een teken dat er getwijfeld moet worden: vindt ze Corrado echt leuk of ziet ze alleen een sugar daddy in hem? Met Glory Kevin heeft De Paolis hoe dan ook de ultieme Princess gevonden. Kevin lijkt samen te vallen met haar personage, waardoor je soms vergeet dat het fictie is.

Roberto De Paolis toont met ‘Princess’ veel bravoure, door illegale prostitutie als thema te kiezen en een boodschap mee te geven over migrantenproblemen. Dat doet hij via een vakkundig verteld verhaal en een actrice die een fusie met haar personage is aangegaan. De toeschouwer wordt als een prins(es) behandeld.

Ester Šorm

Waardering: 4.5

Bioscooprelease: 4 mei 2023