Resurrection (1999)

Regie: Russell Mulcahy | 108 minuten | misdaad, horror, thriller | Acteurs: Christopher Lambert, Leland Orser, David Cronenberg, Robert Joy, Barbara Tyson, Patrick Chilvers, Jayne Eastwood, Darren Enkin, David Ferry, Rick Fox

Ruim acht jaar na hun tweede samenwerking in het tweede deel van de ‘Highlander-serie’, kwamen acteur Christopher Lambert en regisseur Russell Mulcahy weer bij elkaar. Dit weerzien heeft een onderhoudende thriller met horrortrekjes opgeleverd.

Het verhaal begint met een brute moord. Een lijk is vreselijk verminkt. De politie staat voor een raadsel. Al snel ontdekken rechercheurs Prudhomme (Lambert) en Hollinsworth (Orser) dat er een seriemoordenaar actief is. Deze killer amputeert ledematen om een menselijk Christusbeeld op te bouwen. In een race tegen de klok moeten de rechercheurs de moordenaar vinden, voor hij nog meer slachtoffers kan maken.

Eind jaren 90 moet een vreselijke periode zijn geweest voor regisseurs die een horror-thriller wilden inblikken. Elk werkje van dit genre werd door critici en filmfans genadeloos vergeleken met een moderne klassieker. Sinds ‘Seven’, de film van cineast David Fincher, de filmwereld op haar kop zette, is er veel veranderd in het thrillergenre. Ook ‘Resurrection’ werd vergeleken met Fincher’s prent. Niet geheel ten onrechte, want beide films hebben veel raakvlakken.

En nee, ook ‘Resurrection’ haalt het niet bij ‘Seven’. Maar dat betekent niet dat deze productie van Mulcahy meteen moet worden afgeserveerd. De film verdient beter dan de anomiteit van de B-film. Mensen die van spannende thrillers met een macaber randje houden, kunnen veel lol beleven aan deze prent.

Het acteerwerk stelt niet teleur. Na geacteerd te hebben in obscure pulpfilms, is het een verademing om Christopher Lambert eens redelijk te zien acteren. Toegegeven, ook voor zijn rol in ‘Resurrection’ zal hij niet gelauwerd worden, maar Lambert weet de juiste toon te vinden in deze duistere film. De raspende stem van de Zwitserse acteur past goed bij het sombere, zwartgallige personage dat hij vertolkt. Orser biedt goed tegenspel. Het goedgebekte, sympathieke personage dat Orser weet neer te zetten, verlicht de wat zwaarmoedige sfeer.

Het korrelige, groezelige uiterlijk en de donkere setting spelen ook een belangrijke rol in de film. De moorden worden, net als in ‘Seven’, niet getoond. Ook in Mulcahy’s prent zijn alleen dode lichamen te zien. En daar is ‘Resurrection’ bepaald niet kinderachtig in. De meest vreselijke wonden en verminkingen op de lijken worden zeer expliciet getoond. De gruwelijkheid waarmee de slachtoffers om hun eind zijn gekomen zijn niet bestemd voor gevoelige kijkers of mensen met een zwakke maag. Het religieuze tintje, geeft de film een flinke dosis suspense.

Natuurlijk kent de prent ook de nodige minpunten. Zo zakt de prent tegen het einde in. De afloop van de film is flauw, onbevredigend en teleurstellend. Het acteerwerk is ook niet bijster sterk, de film zit vol met cliché’s en het verhaal is niet origineel. En inderdaad er zijn meer dan genoeg betere films dan ‘Resurrection’. Maar de film doet alles goed wat het moet doen. De productie is spannend en bij vlagen zeer griezelig. Geef deze film een kans en laat je verrassen.

Frank v.d. Ven

Waardering: 3

Bioscooprelease: 20 april 2000