Rojo Sangre – Blood Red (2004)
Regie: Christian Molina | 86 minuten | horror | Acteurs: Jacinto Molina/Paul Naschy, Mehn-Wai, Miguel Del Arco, Bibiana Fernández, Guillermo Montesinos, Francisco Algora, Saturnino García, José Lifante, Teresa Manresa, Vicente Gil, Alfonso Azpiri, Hector Claramunt, Rosa Maria Sardà
Ruim tachtig (horror)films heeft “de Spaanse Weerwolf” Jacinto Molina, a.k.a. Paul Naschy, op zijn naam staan. Reden voor het AFFF om hem te huldigen met een Lifetime Achievement Award. Behalve twee klassieke “Paul Naschy”-films (een van Molina’s vele aliassen), ‘Operation Terror’ (1969) en ‘Werewolf’s Shadow’ (1970) wordt ook Molina’s nieuwste film, ‘Rojo sangre’ vertoond. Het begint veelbelovend; een oudere acteur zit in een wachtkamer. Aan de man naast hem vertelt hij dat hij zich, als hij ’t niet meer zo ziet zitten, altijd naar absinth en oudere vrouwen grijpt. En als dat niet werkt stopt hij een muis in zijn anus. De toon is gezet! Dit zou best wel eens een leuke film kunnen worden.
In het begin lijkt dat ook nog zo, omdat horror-veteraan Molina als Thevenet nogal overtuigend is als de verbitterde acteur-op-zijn-retour. Maar als je bedenkt dat Molina in een interview vertelde dat de film semi-autobiografisch was en hij bovendien het script schreef kun je niet anders dan een beetje medelijden met hem hebben. Net als zijn alter ego Thevenet beleefde Molina grote successen in de jaren ’70 en werd het daarna akelig stil rond hem. Ook hij moest met lede ogen aanzien hoe talentloze sterretjes volop in de belangstelling staan bij het grote publiek terwijl datzelfde publiek hem is vergeten. Sneu, maar wel interessant om te zien wat iemand als deze horror-koning met dit gegeven kan doen in een script! Jammer genoeg is het simpelweg niet zo’n beste film.
Molina speelt met verve de rol van de arrogante, maar aan lager wal geraakte, ster die bloedig en theatraal wraak neemt op alle talentloze actricetjes die wel beroemd zijn, de omhooggevallen regisseurs die hem zijn vergeten en op de filmcritici die hem hebben afgekraakt. Leuk verhaal. Maar helaas blijft het daar niet bij. Uit het niets wordt er van alles bijgesleept, een vermoorde dochter, een pact met de duivel, en dan ook nog een vage snuffmovie. Het script is flauw en vrij smakeloos. Bovendien zou je van een film waarin b-actricetjes en slechte regisseurs worden vermoord vanwege hun gebrek aan talent beter acteerwerk en, vooral, een veel betere regie verwachten.
Liesbeth Broekhuyse