Scampolo (1958)
Regie: Alfred Weidenmann | 99 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Romy Schneider, Paul Hubschmid, Georg Thomalla, Eva Maria Meineke, Franca Parisi, Peter Carsten, Wolfgang Wahl, Elisabeth Flickenschildt, Willy Millowitsch, Stanislav Ledinek, Arno Paulsen, Walter Rilla, Viktor de Kowa
De guitige Oostenrijkse actrice Romy Schneider is vooral bekend door haar rol als keizerin Sissi, maar na drie optredens in deze rol, waarmee ze vele harten heeft veroverd, wilde ze ongetwijfeld laten zien dat ze ook wat anders kan. Met ‘Scampolo’, een romantische komedie die een jaar na haar laatste Sissi-film uitkwam, levert ze hiervoor alvast een bescheiden bewijs.
‘Scampolo’, de film, stelt in feite weinig voor. De gebruikelijke machinaties van een romantische komedie komen voorbij: na een schattige ontmoeting van de geliefden-in-spé, vinden er de nodige obstakels en misverstanden plaats, om tenslotte in een weinig verrassende hereniging en bevestiging van liefde te eindigen. Natuurlijk hoeft een geijkt verhaal geen belemmering te zijn, als de uitwerking maar een beetje verfrissend is of moeiteloos is. Maar ook in dat opzicht valt er hier weinig eer te behalen. De noodzakelijke terughoudendheid van de personages (vooral Scampolo) en plotwendingen doen vaak toch wat gekunsteld aan. Daarbij is het romantische koppel geen voor de hand liggend stel. De architect is een wat stijve, oude(re) man die niet echt lijkt te passen bij spring-in-’t-veld Scampolo, die tegelijkertijd zo naïef en onervaren als een klein kind is. Maar misschien trekken tegenpolen toch aan, of ziet Scampolo hem als een soort vaderfiguur.
Waarom dan toch een voldoende voor deze anderszins middelmatige film? Het antwoord kan in twee woorden worden gevat: Romy Schneider. Zij weet eigenhandig deze film boven water te houden. Zelfs al gedraagt Scampolo zich soms eigenaardig of als een onnozel wicht, het optreden van Schneider, die zelf verschillende keren door haar rol heen lijkt te breken (of eruit lijkt te vallen), is te aanstekelijk om weerstand te kunnen bieden. Haar mond staat niet stil wanneer ze in het begin van de film door de straten van het eiland Ischia flaneert en hartelijk begroet wordt door zo’n beetje iedere man, vrouw, en kind. Ze is een regelrechte hit daar, zo blijkt. Ze is erg betrokken bij de arme kinderen op het eiland en treedt dan ook als bemiddelaar op wanneer een stel jongens een vis hebben gestolen. Tussen haar argumenten zijn geen speld te krijgen – omdat ze zo snel op iedereen worden afgevuurd – dus kan men alleen maar gaan liggen totdat de storm van woorden is gaan liggen. En ach, als het van zo’n charmant meisje als Schneider afkomstig is, en alles begeleid gaat met een stralende glimlach, zal menigeen bereid zijn om een oogje dicht te knijpen.
‘Scampolo’ is gewoon een gezellige film, om maar eens een oerhollands woord te gebruiken. Romy Schneider speelt hierbij een beslissende rol, maar zij wordt hier toch ook wel lichtelijk bij geholpen door de zomerse, pittoreske locaties op het eiland en de vrolijke muziek. Op dit fijne, knusse Italiaanse eiland zou iedere kijker zijn zomervakantie wel door willen brengen. Wel vreemd dat iedereen Duits spreekt, maar als dat is wat nodig is om goed contact te kunnen leggen met Schneider, is deze spontane Germaanse kolonie volkomen geloofwaardig te noemen.
Bart Rietvink