Seconds Apart (2011)
Regie: Antonio Negret | 86 minuten | drama, horror, thriller | Acteurs: Louis Herthum, Samantha Droke, Orlando Jones, Edmund Entin, Gary Entin, Morgana Shaw, Monica Acosta, Gabe Begneaud, Kent Jude Bernard, Maverick Boudreaux, Beau Brasso, Michael Caleb, Abby Chapman, Tate Chapman, Courtney J. Clark, James DuMont, J.D. Evermore
After Dark Films wil zich profileren als label dat enkel kwaliteitshorror uitbrengt. Een nobel streven. De filmmaatschappij brengt kleinere films uit op dvd die de aandacht van het publiek verdienen. Althans volgens het label dan. De praktijk kan heel anders zijn, want wil niet elke filmmaatschappij ‘kwalitatieve’ titels op de markt brengen (oké, de makers van de ‘Scary Movie’ reeks uitgezonderd)?
‘Seconds Apart’ draait om de creepy tweeling Jonah (Edmund Entin) en Seth (Gary Entin). Het duo is een buitenbeentje. Niemand weet iets over ze en niemand lijkt het ook iets te kunnen schelen. De buitenbeentjes zien er onschuldig uit, maar zijn dat niet. De broers bezitten de kracht van telekinese en misbruiken die gave zo vaak ze maar kunnen. Het doel van deze sadistische spelletjes is om emoties te kunnen voelen. Als één van de broers verliefd wordt en steeds minder zin krijgt in de ‘projecten’, ontstaat een kloof tussen de twee. De tweeling komt tegenover elkaar te staan.
Er komen een paar bloederige scènes voorbij, maar ‘Seconds Apart’ is allesbehalve exploitatiehorror à la ‘Saw’. De film moet het vooral van de onheilszwangere sfeer hebben. Al vanaf het eerste moment dat je de tweeling ziet, weet dat er iets niet klopt. De casting van de Entins werpt duidelijk zijn vruchten af. De mannen kunnen goed acteren en zetten op overtuigende wijze hun personages neer als mysterieuze zonderlingen. Het gegeven dat ze bijna altijd bij elkaar zijn en nog steeds bij hun te lieve en zorgzame ouders wonen, is al akelig genoeg.
De film geeft telkens meer hints over het bizarre gedrag van het duo. Het wordt telkens een beetje erger en verontrustender. Bij vlagen is de film dan ook erg spannend. Op andere momenten zakt ‘Seconds Apart’ in. De spanning is niet erg goed opgebouwd, omdat er te veel aandacht wordt besteed aan bijzaken. Zo duren de flashbacks van een politieman (Orlando Jones) veel te lang en worden er nogal kunstzinnige beelden van orchideeën tussendoor gegooid. Vast sfeerverhogend bedoeld, maar het komt nogal gekunsteld over. Het is knap dat de regisseur ervoor kiest om zijn horrorfilm van symboliek te voorzien, maar hij slaat er te ver in door.
‘Seconds Apart’ is een aardige horrorthriller die met een beter script en een kortere speelduur hoge ogen zou kunnen gooien. Nu blijft het bij een zeer verdienstelijke poging.
Frank v.d. Ven