Side Effects (2013)
Regie: Steven Soderbergh | 106 minuten | drama, misdaad, thriller | Acteurs: Jude Law, Rooney Mara, Channing Tatum, Catherine Zeta-Jones, Mamie Gummer, Michelle Vergara Moore, Vladimi Versailles, Vinessa Shaw, James Martinez, Katie Lowes, David Costabile, Victor Cruz, Elizabeth Rodriguez, Mitchell Michaliszyn
Steven Soderbergh kondigt zijn allerlaatste speelfilm aan. De regisseur debuteerde met ‘Sex, Lies and Videotape’ in 1989 en heeft anno 2013, het jaar van zijn vijftigste verjaardag, aangekondigd te stoppen met grote filmprojecten om zich op de schilderkunst te storten. Wederom is hij een samenwerking met scenarioschrijver Scott Z. Burns aangegaan, met wie hij eerder aan ‘Contagion’ (2011) werkte. ‘Side Effects’ is zijn laatste film die op het witte doek zal verschijnen.
Hoewel Soderberghs gehele oeuvre qua genres en thema’s in het algemeen sterk variëren, keren in ‘Side Effects’ een aantal elementen terug die eerder naar voren zijn gekomen in zijn psychologische thrillers. In ‘Side Effects’ kunnen we weer genieten van complotten, juridische taferelen en bedrog.
‘Side Effects’ begint als een drama waarin de 28-jarige psychiatrische patiënt Emily Taylor (Rooney Mara) na vier jaar haar echtgenoot Martin Taylor (Channing Tatum) ophaalt uit de gevangenis. Juist nu alles beter met haar zou moeten gaan, wordt haar depressie alleen maar erger. Na een zelfmoordpoging komt zij in contact met de psychiater Dr. Jonathan Banks (Jude Law), die haar het allernieuwste antidepressivum ‘ablixa’ voorschrijft. ‘Take Back Tomorrow’ luidt de slogan van dit veelbelovende wondermiddel. Maar, zoals de titel al aangeeft, heeft deze nieuwe, en overigens voor de film verzonnen drug, onverwachte bijwerkingen. Of zoals de kleine lettertjes al aangeven: ‘Rare side effects may also include confusion, suicidal thoughts and sleep disturbances including sleep walking’. Deze nieuwe pil zorgt voor een zeer onverwachte wending in het verhaal.
Het mooie aan ‘Side Effects’ is dat het begint als een drama, en halverwege de film een ommekeer maakt naar een psychologische thriller. De onverwachte plotwendingen is wat het verhaal spannend en onvoorspelbaar maakt. Door de psychologische spelletjes tussen de personages word je als kijker steeds weer verrast. De gebeurtenissen zijn gewoonweg te bizar om aan te zien komen. Hoewel de absurditeit van de verhaallijnen, en met name het einde, er ook wel een beetje voor zorgen dat de geloofwaardigheid snel afneemt, wegen de shock en de verrassing die je als kijker ervaart hier desondanks tegenop.
Tegelijkertijd is ‘Side Effects’ een kritiek op de medicijn-industrie in de Verenigde Staten. De wildgroei aan medicijnen die hier voorkomt, en vooral het schaamteloze promoten van medicijnen als commercieel product. Soderbergh behandelt in ‘Side Efects’ op een overtuigende manier hedendaagse thema ’s binnen de wereld van de psychiatrie.
Soderberghs zwanenzang van het witte doek is, net als de andere vijfentwintig speelfilms die hij de afgelopen 24(!) jaar heeft geregisseerd wederom een film om je op te verheugen. Ondanks dat hij zelf genoeg heeft van het film maken, heeft hij ook hier toch nog even zijn best gedaan om het publiek een waardig ‘afscheid’ te gunnen.
Jolanda Lutz
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 14 maart 2013
VOD-release: 31 juli 2013
DVD-release: 31 juli 2013