Spike en de magische steen – Latte Igel und der magische Wasserstein (2019)

Regie: Regina Welker, Nina Wels | 82 minuten | animatie, familie | Nederlandse stemmencast: Vajèn van den Bosch, Dorian Bindels, Johnny Kraaijkamp, Murth Mossel, Hero Muller, Peggy Vrijens

Hebben egels tanden? Kunnen egels zwemmen? Kunnen egels op hun achterpootjes lopen? Zomaar wat vragen die bij je op kunnen komen als je naar de Duits/Belgische animatieproductie ‘Spike en de magische watersteen’ kijkt. Het hyperactieve egeltje Spike noemt zichzelf een prinses, maar is in het bos waar ze woont niet bepaald geliefd. Ze is nogal een loner, maar neemt het wel op voor de underdog. Wanneer het eekhoorntje Tjum erachter komt dat ze – in tegenstelling tot de rest van de bosbewoners – het schaarse water voor zichzelf houdt, in plaats van dit in de gezamenlijke voorraad te gieten, raken de twee in een gevecht. Daarbij wordt er onbedoeld een flink gat geslagen in de voorraad water, waardoor de bosbewoners alarm slaan. Want nu de rivier voorgoed opgedroogd lijkt, hoe kunnen ze dan overleven zonder water?

Wanneer Spike hoort over een magische steen die door de berenkoning Bantur gestolen is, is ze vastbesloten het probleem voor het bos op te lossen, ondanks dat ze door elk dier met de nek aangekeken wordt. Tjum ziet haar vertrek met argusogen aan, maar kan het toch niet over zijn hart verkrijgen haar niet te vergezellen. Hoewel het lang duurt voor ze het toegeven, kunnen de twee dieren niet zonder elkaar. Maar zal het ze lukken de steen te vinden en het bos van de droogte te redden?

‘Spike en de magische steen’ is gebaseerd op een Fins/Zweeds kinderboek van Sebastian Lybeck in de jaren vijftig. Ruim een halve eeuw na het verschijnen wordt het boek nog altijd gelezen, zeker in Duitsland is het nog altijd populair. Het tijdloze verhaal spreekt tot de verbeelding; thema’s als vriendschap en respect voor de natuur zijn – zeker nu – belangrijk. Dat het hoofdpersonage van geslacht veranderde, komt voor liefhebbers van het boek misschien als een schok, maar maakt voor het resultaat niet veel uit.

De animatiefilm is visueel aantrekkelijk, maar de makers weten zich met de gekozen stijl niet te onderscheiden van soortgelijke ‘pratende dieren-animaties’. Het gedrag van de dieren voelt wat onlogisch: welk dier gaat bij de pakken neerzitten als er geen water is? Dat alleen het egeltje in de overlevingsmodus gaat, lijkt wat onnatuurlijk, maar dat is voor het verhaal natuurlijk nodig. Ook het getreiter van de niet natuurlijke vijandige dieren onderling voelt wat ongewoon. De konijntjes, eekhoorntjes en zwijntjes zijn maar akelige pestkoppen.

Onderweg komen Spike en Tjum heel wat gevaren tegen, zoals een roede wolven en een lynx, maar waarbij de loensende kikker Greta het meest in het oog springt. Alles wat zij zegt kun je op twee manieren opvatten: zijn het serieuze bedreigingen of maakt ze een grap? Wat op zich überhaupt al een grap is, want in het echt vormt een kikker niet echt een gevaar voor een egel, eerder andersom. Wanneer ons heldenduo uiteindelijk de berenfamilie bereikt, zien we nog een mooi gechoreografeerde – in de stijl van de oude Disney-films – demonstratie van synchroonzwemmende beren.

Het buddy-element vormt een belangrijk onderdeel van de plot, maar daardoor laat het verhaal aan originaliteit wel te wensen over. Natuurlijk moeten Spike en Tjum van elkaar leren en kunnen ze met zijn tweetjes meer bereiken dan alleen. Prima boodschap, die echter in zowat elke kinderfilm verstopt zit. Er is niet zo heel veel mis met ‘Spike en de magische steen’, afgezien van het feit dat het niet echt blijft hangen. Dat de antwoorden op de vragen waarmee deze recensie begint allemaal ‘ja’ zijn beklijft wellicht nog het meest.

Monica Meijer

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 12 februari 2020
DVD-release: 24 september 2020
VOD-release: 24 maart 2021 (Netflix)