Spinning Man (2018)

Regie: Simon Kaijser | 100 minuten | drama | Acteurs: Guy Pearce, Pierce Brosnan, Minnie Driver, Alexandra Shipp, Odeya Rush, Jamie Kennedy, Clark Gregg, Sean Blakemore, Eliza Pryor, Noah Salsbury Lipson, Jeannie Austin, Natasha Bassett, Sterling Beaumon, Patrika Darbo, Jennie Fahn, John Mariano, Irene Roseen, Carlo Rota, Donna Rusch, Freya Tingley, RJ Walker

‘Waarheid’ is een relatief begrip. Wat voor de een de waarheid is, hoeft dat voor een ander immers niet te zijn. Dat houdt Evan Birch (Guy Gearce), de populaire filosofieleraar op een kleine, provinciale universiteit, zijn studenten voor. Hij weet dat zijn eigen woorden tegen hem gebruikt kunnen worden. Zeker zodra hij de belangrijkste verdachte wordt in een verdwijningszaak die het slaapstadje waarin hij woont en werkt compleet in zijn greep houdt. ‘Spinning Man’ (2018) is het speelfilmdebuut van de Zweedse regisseur Simon Kaijser (niet te verwarren met de Volendamse zanger met praktisch dezelfde naam), die bekend is geworden met series als ‘Before We Die’ en ‘Life in Squares’. ‘Spinning Man’ had ook zomaar een uitgerekte aflevering kunnen zijn van een Scandinavische detectiveserie, zo ontpopt deze film zich althans. Scenarioschrijver Matthew Aldrich baseerde zich op George Harrars gelijknamige roman uit 2003. Met Pearce, Minnie Driver en Pierce Brosnan aan boord haalde Kaijser aardig wat star power binnen, al zijn dit niet per definitie acteurs die een film naar een hoger plan kunnen tillen. ‘Spinning Man’ moet het hebben van een mysterieuze sfeer en het scheppen van verwarring. In dat laatste slaagt de film met vlag en wimpel, maar dat is in dit geval niet bepaald een aanbeveling.

Evan Birch is een vat vol tegenstrijdigheden. Een man die voor het oog van de buitenwereld een braaf gezinsleven leidt met zijn vrouw Ellen (Minnie Driver) en twee opgroeiende kinderen, met een goede, gerespecteerde baan als professor in de filosofie en een mooi huis in een rustige buitenwijk. Schijn bedriegt echter. Evan heeft zijn zaakjes echter helemaal niet zo goed op orde, en die kant van zijn persoonlijkheid laat zich steeds nadrukkelijker zien zodra hij betrokken raakt in het onderzoek dat rechercheur Malloy (Pierce Brosnan) houdt naar de vermissing van een zeventienjarig cheerleader. Evans auto is gezien op de plek waar het meisje voor het laatst gezien is, maar hij ontkent met stelligheid dat hij haar ooit gezien heeft en weigert aanvankelijk zijn auto over te dragen aan de politie om deze verder te laten onderzoeken. Inmiddels is het voor de kijker duidelijk geworden dat Evan bovendien een zwak heeft voor jonge meisjes: hij kan niet eens normaal naar een doe-het-zelfzaak gaan zonder te fantaseren over de kassière en de universiteit waar hij voorheen werkte ontsloeg hem vanwege onzedelijk gedrag met een studente. En er is vorig semester iets voorgevallen met een van zijn huidige leerlingen, Anna (Alexandra Shipp). Als zijn dochter dan ook nog een lipgloss achterin haar vaders auto aantreft en er bij het politie-onderzoek een haar opduikt van de vermiste Joyce, sluit het net zich rond Evan. Maar heeft hij daadwerkelijk het meisje in zijn auto gelokt, misbruikt en vervolgens vermoord? Waarom meent hij dan dat hij dat zich niet (meer) kan herinneren?

De keuze voor Pearce in de rol van Evan Birch is een veilige; in Christopher Nolans ‘Memento’ (2000) liet hij al zien als geen ander schimmige types te kunnen spelen, wiens morele kompas door gaten in het geheugen compleet kan doordraaien. Om Pearce hangt altijd een beetje het gevoel dat hij niet alles uit zijn carrière haalt dat erin zit en dat heeft met name te maken met zijn keuze van rollen. Hij lijkt te vaak ‘op safe’ te spelen. ‘Spinning Man’ is ook weer zo’n veilige keuze: dat hij gladde, arrogante creeps kan spelen in middelmatige, low-budget thrillers weten we nu wel (Kaijser en Aldridge maken daar overigens handig gebruik van). Doordat deze rol hem zo vertrouwd is, geeft Pearce ook niks extra’s. Van Pierce Brosnan hoeft dat beetje extra ook niet te komen, die kent nu eenmaal zijn beperkingen als acteur en speelt een doorsnee detective neer die door menig collega uit BBC-series zou worden weggespeeld. Fijner is het om naar Minnie Driver te kijken, maar haar rol is dan weer te beperkt om zich echt te kunnen onderscheiden. Dat zelfde geldt voor de jonge Alexandra Shipp. Het acteerwerk daargelaten, een groter obstakel om ‘Spinning Man’ te kunnen waarderen vormt het script, dat aardig de spanning weet op te bouwen, maar vervolgens enkele merkwaardige sprongen maakt en uiteindelijk zijn eigen glazen ingooit met een plotwending die zo’n dooddoener is dat er weinig meer van de film overblijft. Het slotakkoord dat daarna volgt is niet alleen onnodig maar heeft als enige doel de verwarring bij de kijker opnieuw aan te wakkeren, wat totaal niet uitpakt zoals bedoeld is.

‘Spinning Man’ is typisch zo’n thriller die speelt met de verwachtingen van de kijker, om vervolgens alle mogelijke scenario’s overboord te gooien en een konijn uit de hoge hoed te toveren. Dat die kijker zich dan bekocht voelt, is niet meer dan logisch. Pearce voelt zich thuis in dit soort creepy rollen en weet ons op routine door de film heen te loodsen, maar dat zijn verwarring dan maar (weer) op geheugenverlies wordt gegooid doet goedkoop aan. Zelf verklaart Evan zijn mentale toestand met holle frasen uit zijn lezingen over de filosofie van taal, maar voor het teleurgestelde publiek is dat gewoon een eufemisme voor misleiding en kijkersbedrog.

Patricia Smagge

Waardering: 2

DVD-release: 4 juli 2018