Sword of God – Krew Boga (2018)

Regie: Bartosz Konopka | 100 minuten | drama, geschiedenis, horror, actie | Acteurs: Christoph Pieczynski, Karol Bernacki, Wiktoria Gorodecka, Jacek Koman, Jan Bijvoet, Jeroen Perceval, Olivier De Sagazan, Dominik Bak, Konrad Beta, Marcel Borowiec, Izabela Chlewinska, Halina Chmielarz, Marta Cichorska, Kamil Dobrowolski, Karol Dus

Ah, de vroege Middeleeuwen. Boekdrukkunst bestond nog niet, laat staan handige uitvindingen als Google Translate. Wanneer je je dan begaf in een vreemd land, verstond je de inwoners écht niet, wat de communicatiemogelijkheden sterk inperkte. Het Poolse ‘Sword of God’ (‘Krew Boga’) van de in 2010 voor een Oscar genomineerde Bartosz Konopka (de korte documentaire ‘Królik po berlinsku’ (2009)) doet één ding perfect: het inleefbaar maken van het gevoel dat kruisvaarders destijds moeten hebben gehad. Het geeft een sterk gevoel van onmacht om je te bevinden in een groep mensen waarvan je én de taal niet machtig bent én de cultuur en gebruiken niet kent.

Twee mannen bevinden zich op een verlaten strand. Waar ze vandaan komen en wat hun doel is, is niet direct duidelijk. De ene is net aangespoeld. Zijn overige reisgezellen hebben de overtocht niet overleefd. Deze Willibrord (Krzysztof Pieczynski) blijkt een bisschop te zijn. Hij is door de koning (Vlaamse acteur Jan Bijvoet) op weg gestuurd om de lokale bevolking naar het christendom te bekeren, alvorens de koning het land zal bezoeken. De ander (Karol Bernacki), die Willibrord uit het water heeft gered en daarmee meteen al onze sympathie wint, is wat jonger en blijft naamloos. Ook hij zoekt aansluiting bij de inwoners van het anoniem blijvende land, maar kiest een andere, wat minder strenge, benadering dan zijn landgenoot.

‘Sword of God’ is een film met een traag verloop. De camera beweegt soms secondenlang langs elementen of structuren van een landschap, waarbij het camerastandpunt zodanig is dat je aanvankelijk niet weet waar je naar kijkt. De hele film is gedrenkt in blauw/grijze tinten en de cinematograaf maakt veel gebruik van close-ups, bijvoorbeeld van gezichten, lichaamsdelen of de voorwerpen die de cast vasthoudt. Dit is vooral interessant wanneer we kennismaken met de inheemse bevolking. De groep mensen kent een sterke groepsfunctie, zelden zijn ze alleen en ook hun uiterlijk kent grote overeenkomsten. Hun gezichten zijn versierd met een soort witte klei, die door uitdroging her en der barst of afbrokkelt. Er is veel lichamelijk contact, we zien ze regelmatig bovenop, naast en over elkaar liggen, alsof ze een modern ballet uitvoeren. Er gaat een bepaalde dreiging van hen uit, maar omdat je als kijker de taal niet begrijpt (hun dialogen zijn niet ondertiteld, heel waarschijnlijk is dit een bewuste artistieke keuze) weet je nooit waar je aan toe bent. Ook valt het niet mee om individuen te onderscheiden, hoewel er een paar opvallen, zoals de leider van het stel, Geowold (Jacek Koman) en zijn dochter Prahwe (Wiktoria Gorodecka).

Naarmate de film vordert, zien we wat de effecten zijn van de verschillende wijzen waarop deze vreemdelingen te werk gaan in dit onbekende land. Het tempo blijft laag, maar de gruwelijkheden worden heviger. Toch is ‘Sword of God’ geen volbloed horror- of actiefilm, maar een interessante en geslaagde genremix, waarbij het dramatische aspect de boventoon voert. De sfeer van deze film is uitmuntend, het is daarom jammer dat het verhaal wat dun is voor de speelduur. Toch slaagt deze Poolse film er in het verschil te duiden tussen intimidatie door geweld en dreigementen of overtuigen met behulp van empathie en wederzijds begrip en respect. En dat terwijl de insteek van de twee tegenovergestelde karakters toch hetzelfde is. ‘Sword of God’ levert genoeg stof op om over na te denken.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

DVD- en blu-ray-release: 27 april 2022