Sword of the Stranger – Sutorenjia: Mukô hadan (2007)

Regie: Masahiro Andô | 102 minuten | actie, animatie, avontuur | Originele stemmencast: Yûki Chinen, Tomoya Nagase, Akio Ôtsuka, Kôichi Yamadera, Naoto Takenaka

‘Sword of the Stranger’ is een nieuwe productie van Masahiro Ando, die bekend is van onder meer ‘Cowboy Bebop’ en het klassieke ‘Ghost in the Shell’. De stijl van de eerdergenoemde films is herkenbaar maar dit keert voert het verhaal ons naar de Ming-Dynastie.

Het weesjongetje Kotaru en zijn hond Tobimaru vormen een hecht gezelschap. Zij worden opgejaagd door een groep Chinese Ming-soldaten maar waarom dit het geval is wordt pas veel later duidelijk. Kotaru treft tijdens zijn overnachting in een oud heiligdom een naamloze samurai aan die besluit om Kotaru te helpen. Samen gaan ze het gevecht aan met de Chinese krijgers en de kwaadaardige feodale heer.

‘Sword of the Stranger’ kent een typische animatiestijl die bijvoorbeeld compleet verschillend is van de bekendere Hayao Miyazaki’s films als ‘Spirited Away’ en ‘Howl’s Moving Castle’. De beroemde Ghibli-studio producties zijn vooral bekend om hun kleurrijke, levendige en zeer mooie animatiestijl. ‘Sword of the Stranger’ kenmerkt zich voor door wat donkerdere kleuren, minder beweeglijke en meer hoekige animatie en de grove tekeningen van de personages. De stijl is misschien wat minder lieflijk, maar daarentegen past dat ook goed bij deze film. Het is namelijk een actiespektakel die vooral om de (zwaard)gevechten draait.

De actiescènes, die het hoofdbestanddeel vormen van ‘Sword of the Stranger’, zijn simpelweg fantastisch met heerlijke zwaardgevechten en harde stokslagen. De gevechten vinden plaats in een zeer hoog tempo en zorgen daarmee voor een ware adrenalineboost. Het mag dan anime zijn, de actie is zeer hard en bloederig en ook zijn er genoeg door de lucht vliegende ledematen aanwezig.

‘Sword of the Stranger’ kenmerkt zich ook door de getekende en dus statische achtergronden, zoals bijvoorbeeld erg mooie berglandschappen. Het oog voor detail wil echter nog wel eens ontbreken. Datzelfde geldt ook enigszins voor het verhaal. De zoektocht naar een Xian medicijn waardoor de Keizer onsterfelijk zou worden leidt naar Kotaru maar is bovenal de drijfveer van de hele film, namelijk de achtervolging van Kotaru. In feite is ‘Sword of the Stranger’ dan ook één grote achtervolgingsscène die weliswaar goed is uitgevoerd maar waarbij het aspect van drama of karakterontwikkeling achterblijft. Dit hindert echter niet omdat Masahiro Ando duidelijk kiest voor deze aanpak en toegegeven: een naamloze samurai die door het Japanse land doolt is veel interessanter dan een samurai die zonder mysterie is.

De audio is soms verwarrend. Japanners spreken Japans evenals de Chinezen, maar wanneer er Japanse en Chinese personages tegelijk in een scène voorkomen spreken de Chinezen Mandarijn. Hierdoor vraag je je soms even af of je nu met de Japanners of de Chinezen te maken hebt. Dit doet erg denken aan bijvoorbeeld Duitse nasynchronisatie en laat dat nu net niet altijd een geweldige oplossing zijn.

‘Sword of the Stranger’ is uiteindelijk een prima actiespektakel dat zich door zijn vele gevechten prima staande houdt in animeland.

Meinte van Egmond