The Lost Daughter (2021)

Regie: Maggie Gyllenhaal | 121 minuten | drama | Acteurs: Olivia Colman, Dakota Johnson, Peter Sarsgaard, Jessie Buckley, Paul Mescal, Oliver Jackson-Cohen, Ed Harris, Dagmara Dominczyk, Alba Rohrwacher

Één van de grootste nachtmerries van ouders is dat ze ergens op vakantie een kind kwijtraken. Bovendien werkt de schaamte dat ze niet goed genoeg hebben opgelet, extra verlammend. Dit is precies wat de jonge moeder Nina overkomt in ‘The Lost Daughter’. De prikkelbare vijftiger Leda bivakkeert op hetzelfde vakantieoord en is bijzonder gefascineerd door Nina’s beproeving, wat het startsein is voor een onheilspellend en zinderend psychologisch drama van debuterend regisseur Maggie Gyllenhaal.

‘The Lost Daughter’ draait om het innerlijke leven van de Amerikaanse Leda. Voor de bestendiging van haar academische carrière in Italiaanse literatuur torst ze zich voor een studievakantie naar Griekenland. Bovendien is Leda recentelijk gescheiden en heeft ze twee meiden van begin de twintig. Als ze terugkijkt op haar moederschap en relatie, slaat Leda’s hoofd op hol en verdrinkt ze bijna in herinneringen van schuld en schaamte. Dit wordt knap geïllustreerd door montages waarin scènes van de jonge Leda met haar dochters worden gespiegeld aan situaties uit het heden, zoals de verdwijning van Nina’s dochter. De verantwoordelijkheid voor het nageslacht en het familieleven, en daarmee deels het opgeven van individuele vrijheid, voelde voor Leda verstikkend. En nog steeds eigenlijk.

Gyllenhaals doordringende film is ook best een vreemde eend in de bijt. Op de eerste plaats is ‘The Lost Daughter’ een drama over moederschap en vrouw zijn, maar het heeft tevens weg van een psychologische thriller doorspekt met gitzwarte humor, sensuele momenten en mysterieuze zijpaden. Bovendien voelen personages met zeer verscheidende achtergronden zich tot elkaar aangetrokken. De film laat heel vaardig in het midden of de aantrekkingskracht vooral tussen de oren zit van de personages, of dat er wel degelijk iets speelt. Wezenlijk heeft ‘The Lost Daughter’ net als Leda een behoorlijk wispelturig karakter. Dit maakt het voor de kijker uitdagend.

Hiernaast heeft Gyllenhaal werkelijk een geweldige cast weten te strikken voor haar boekverfilming van de gelijknamige Elena Ferrante-roman. Het puilt bijna uit van Amerikaans en Brits acteertalent. Zonder enige vorm van ijdelheid zet Olivia Colman de moeilijke en enigmatische Leda geloofwaardig neer. De Britse actrice weet precies genoeg sympathie op te wekken, want soms wil je de hautaine en neurotische academicus achter het behang plakken. Dakota Johnson speelt op geraffineerde wijze de schijnbaar argeloze Nina; ze is zowel ongrijpbaar als aards. Jessie Buckley schittert als de jonge Leda die op het randje van de afgrond jongleert met haar carrière, relatie en moederschap. Bovenal zet bijna iedere acteur, hoe klein de rol ook, een sterke prestatie neer (let op de ouwe rot Ed Harris en de jonge hond Paul Mescal), omdat Gyllenhaal, zelf ook acteur, persoonlijk weet wat haar collega’s nodig hebben voor zo’n topprestatie.

Hopelijk volgt Gyllenhaals filmcarrière het succesvolle pad van Sarah Polley, die onder andere acteerde in ‘Secret Life of Words’ (Isabel Coixet, 2005) en regisseur is van ‘Stories We Tell’ (2012). Evenals Polley heeft Gyllenhaal namelijk een zeer goede neus voor uitdagend materiaal als actrice en heeft ze dit meer dan uitstekend vertaald naar de regiestoel.

Roy van Landschoot

Waardering: 4.5

Bioscooprelease: 16 december 2021
VOD-release: 31 december 2021 (Netflix)