The Stink of Flesh (2005)
Regie: Scott Phillips | 82 minuten | horror | Acteurs: Kurly Tlapoyawa, Ross Kelly, Diva, Billy Garberina, Kristin Hansen, Devin O’ Leary, Andrew Vellenoweth, Bryan Gallegos, Dickie Collins, Liz Johnson, Tanith Fiedler, Alan Cordova, Chris Vardeman, Stephanie Leighs, Richard Griffin, Jeremy Owen, Bob Vardeman, Israel Wright, James Roach
In deze film uit 2005 is het gevaar afkomstig van zombies. Tot leven gekomen doden die de wereld overspoeld hebben en hun zinnen hebben gezet op iedereen die ze maar tegenkomen. Niet veel nieuws onder de zon, lijkt het. Maar naast de overeenkomsten die deze film met andere films in het genre heeft, komen er ook opmerkelijke verschillen ten opzichte van andere zombiefilms in voor.
Al snel wordt er kennis gemaakt met Matool, een zwerver die zich in deze bijna uitgestorven wereld de rondstruinende zombies van het lijf moet zien te houden. Dit geldt ook voor de overige schamele restanten van de mensheid. Maar voor de personen wiens pad Matool kruist lijkt dat niet eens zo bijster belangrijk te zijn door de niet bij de ernst van de situatie passende houding die velen van hen gedurende de diverse ontwikkelingen in het verhaal aannemen. En waardoor ook de nodige vraagtekens opgeroepen worden. De oude man die rustig in zijn stoel blijft zitten en sarcastische opmerkingen maakt aan Matool’s adres terwijl de zombies hun schuilplaats dreigen binnen te vallen? Het stel Nathan en Dexy dat Matool kidnapt om aan hun sexuele verlangens te voldoen? De vechtpartij tussen Matool en een soldaat terwijl ze van alle kanten door zombies worden belaagd? Meerdere menselijke personages komen, evenals de door hen uitgevoerde handelingen, herhaaldelijk bepaald twijfelachtig over. Hiermee is ook direct een luchtige ondertoon in deze productie te onderkennen. Niet genoeg om het als een werkelijke horrorkomedie te bestempelen, maar vanaf het begin lijkt duidelijk dat hetgeen komen gaat met de nodige korreltjes zout genomen moet worden. En dat het daardoor ook nergens ijzingwekkend eng zal worden en dat dat overduidelijk ook niet de bedoeling van de makers van deze film geweest kan zijn.
En de indruk die deze film vanaf het begin oproept blijkt inderdaad overeen te komen met de ontwikkelingen die zich in een later stadium voordoen. De stijl en vormgeving van deze film zullen daarmee de kenners doen denken aan een film als bijvoorbeeld ‘Shaun of the Dead’ hoewel er hier wel duidelijk sprake is van een minder humoristische insteek. Ook komt deze film op diverse onderdelen over als een experimenteel gebeuren doordat niet altijd even duidelijk is welke kant er op gegaan wordt. Dit doordat een groot deel van zowel de zich afspelende ontwikkelingen als de personages die daarbinnen opduiken ondergeschikt worden gemaakt aan de zorg en de pogingen die Matool’s kidnappers hebben om hun alternatieve leefstijl in stand te houden. Maar binnen het gegeven van een door zombies overspoelde wereld waarin de voornaamste zorg het redden van het eigen vege lijf zou moeten zijn komt de mate waarin hier de nadruk op wordt gelegd wel wat overtrokken over. Daardoor weet de film niet altijd te overtuigen. Door de overmaat aan opduikende personages, de meerdere niet uit de verf komende karakters en de weinig flatteuze manier waarop diverse leden van het gezelschap worden neergezet zal identificatie niet of slechts deels mogelijk zijn. Origineel en daardoor wellicht ook verrassend is het een en ander wel te noemen, maar de opzet en de ontwikkeling van diverse verhaallijnen binnen deze film komen in zekere zin net zo experimenteel en alternatief over als de levenstijl waaraan de personages Nathan en Dexy proberen vast te houden, waarbij echter niet voor alle horrorfans zal gelden dat de aandacht er op deze onderdelen even goed bijgehouden zal kunnen worden.
Andere onderdelen van deze film zijn daarentegen keurig vormgegeven en zullen de horrorfan dan ook des te meer aanspreken. Te beginnen met de geslaagde opgeroepen sfeer van een post-apocalyptische wereld waarin de zombies over de barre verlaten vlaktes steeds weer hun weg naar de spaarzame overlevenden weten te vinden. Doordat de zombies de overlevenden niet in hun schuilplaats belegeren komt een claustrofobische sfeer daarbij weliswaar niet tot stand in die mate waarin dat het geval had kunnen zijn, maar dit valt weg tegen de duidelijk voelbare dreiging die tot stand komt wanneer er menselijke prooien in hetgezichtsveld van de zombies komen en ze er direct al strompelende op af gaan. De effectiviteit hiervan wordt vergroot door het geslaagde uiterlijk van de opduikende zombies. Keurig werk van de make-up afdeling die de zombies een uiterlijk hebben weten mee te geven dat in de zombiefilms van bijvoorbeeld George Romero of Lucio Fulci niet zou misstaan. Wat dat betreft levert deze film in elk geval de nodige beelden die overeen komen met datgene wat de gemiddelde zombie- en horrorliefhebber in een zombiefilm hoopt aan te treffen.
Hetzelfde geldt voor de actietaferelen en de daarbij gepaard gaande speciale effecten die op de kijker worden losgelaten wanneer de onvermijdelijke confrontaties met de oprukkende zombies zich aandienen. Er is door de makers van deze film niet altijd voor de makkelijkste weg gekozen, maar waardoor het resultaat qua actie des te geslaagder overkomt. Hoofdpersoon Matool heeft door een voortdurend gebrek aan munitie de gewoonte om de zombies met een combinatie van bokspartijen en kungfu te lijf te gaan en hen daarnaast bij voorkeur een spijker door de schedel te slaan. Mogelijkheden voor actie en effecten genoeg die nog eens aangevuld worden wanneer een groep soldaten in het verhaal opduikt. De zombies blijken ook niet altijd van de domste te zijn en maken herhaaldelijk handig gebruik van de oneffenheden in het terrein om de soldaten onverwachts op de nek te vallen. Dit zorgt dan ook voor diverse geslaagde schrikmomenten met voor de soldaten weinig benijdenswaardige gevolgen wanneer de zombies hun eetlust op deze en gene soldaat botvieren. In combinatie met de zich teweerstellende zwaarbewapende soldaten leveren de diverse gevechten dan ook tal van verscheurende en aanverwante beelden van grafische aard op waarover de liefhebber zich in elk geval ook niet hoeft te beklagen.
Tegelijkertijd zal hiermee duidelijk zijn dat, voor de horrorliefhebber althans, de scènes waarin de zombies voorkomen de meest geslaagde van ‘The Stink of Flesh’ zijn. En dat de overduidelijke low-budget indruk die deze film maakt geen afbreuk doet aan de kwaliteit daarvan. Wel komen de alternatieve verhaallijnen in deze film in combinatie met de niet altijd hoogdravende acteerprestaties van diverse acteurs nogal eens twijfelachtig over. Aan de andere kant kan de alternatieve insteek van deze film naast de pluspunten die erin voorkomen ook een reden zijn om deze productie een extra voordeel van de twijfel te gunnen. Al met al redenen genoeg om de kennismaking met deze film zonder meer aan te kunnen gaan.
Frans Buitendijk