The Tuxedo (2002)

Regie: Kevin Donovan | 95 minuten | actie, komedie, science fiction | Acteurs: Jackie Chan, Jennifer Love Hewitt, Jason Isaacs, Debi Mazar, Ritchie Coster, Peter Stormare, Mia Cottet, Romany Malco, Daniel Kash, Jody Racicot, Boyd Banks, Scott Wickware, Christian Potenza, Karen Glave, Scott Yaphe, Paul Bates, Noah Danby, Cecile Cristobal, Colin Mochrie, Kim Roberts

‘The Tuxedo’ is Hollywoods vervolg op Jackie Chans succesfilms als ‘Rush Hour’ en ‘Shanghai Noon’. Jackie Chan, de man met misschien wel de meeste aliassen van de wereld (check IMDB voor het rijtje bij ‘also known as’) vormt in ‘The Tuxedo’ een ongebruikelijk en onwaarschijnlijk koppel samen met Jennifer Love Hewitt (‘I Know What You Did Last Summer’, ‘Heartbreakers’). Chan’s kwaliteiten, vechtscènes in combinatie met humor, worden in deze film helaas niet volledig uitgebuit. Fans van Jennifer Love Hewitt, vooral die op haar knappe verschijning vallen, kunnen hun ogen echter wel goed de kost geven, gezien de outfits die ze draagt. Haar komische talent waarover ze, getuige haar optreden in ‘Heartbreakers’, beschikt, komt in deze film niet geheel tot uiting, maar dat kan ook een manco in het script zijn. Haar karakter is namelijk niet erg innemend, ze speelt eerder een groot verwend kind, waarmee de kijker zich niet kan en wil identificeren. De chemie tussen de twee is echter wel aanwezig, de lol die ze in het filmen hebben gehad maakt dat ze ook op het scherm een, weliswaar vreemd, maar toch grappig buddy-team vormen.

Het idee voor een kostuum dat de drager ervan allerlei krachten geeft, is behoorlijk idioot en biedt niet voldoende basis voor een interessante film. Het zou hetzelfde zijn als één van de gimmicks van Q een hoofdrol zou spelen in een James Bond film. De plot met de schurk die gepland heeft al het drinkwater te besmetten met een bacterie, zodat hij een monopolie creëert voor zijn eigen drinkwater, is op zich aardig, maar vergezocht. Dat is uiteraard geen ramp in een film, die alleen bedoeld is om te vermaken.

De film weet echter maar ten dele te amuseren. Scènes die wellicht komisch bedoeld zijn, zoals de op Chan geilende vriendin van de al eerder genoemde schurk (“Oh emperor,” kermt ze tot vervelends toe) en het deel waarin James Brown per ongeluk K.O. geslagen wordt zodat Chan zijn optreden maar even overneemt, mogen niet baten. De actiescènes, dé reden waarom je eigenlijk een Jackie Chan film zou moeten kijken, zijn te weinig aanwezig. De paar stunts die wél in de film zitten, maken het kijken dan wel weer de moeite waard. Ook zijn de special effects die gebruikt zijn in de scènes nadat iemand het besmette water drinkt, knap gemaakt. Het zijn echter maar kleine lapjes die dit kostuum weten te verfraaien.

Monica Meijer

Waardering: 2

Bioscooprelease: 12 december 2002