Time (2020)

Regie: Garrett Bradley | 81 minuten | documentaire, biografie | Met: Fox Rich, Rob Rich II, Laurence M. Rich, Mahlik Rich, Rob G. Rich, Freedom Fox Richardson, Justus Fox Richardson, Remington B. Richardson

Shreveport Louisiana, 1997. De Afro-Amerikanen Sibil en Robert dromen van een eigen winkel in Hiphop-kleding. Ze dromen en dromen, maar het geld voor de winkel komt maar niet los. Om toch die dromen waar te maken neemt het echtpaar een bizarre beslissing. Ze beroven een bank, wapens en al, maar worden al snel opgepakt. Beide krijgen een schikkingsvoorstel van 12 jaar. Sibil accepteert de straf, Robert niet. Na 3,5 jaar komt Sibil vrij. Robert moet nog even wachten. Hij krijgt een gevangenisstraf van 60 jaar, zonder kans op vervroegde vrijlating.

In de Amerikaanse documentaire ‘Time’ volgen we Sibil, die zich inmiddels Fox noemt, in haar dagelijks bezigheden. We zien haar aan het werk bij een autodealer, bij de afstudeerplechtigheid van een van haar zoons en als motivational speaker bij zo’n typisch Amerikaanse empowermentmeeting. Maar vooral zien we Sibil in haar queeste om haar echtgenoot toch eerder vrij te krijgen. Een queeste die voornamelijk draait om het overwinnen van een traag opererende ambtelijke molen.

‘Time’ wisselt arty af met homemade, steeds in zwart-wit. Het hier en nu (anno 2018) is geschoten in strakke, stijlvolle beelden. Deze worden afgewisseld met homemade-filmpjes van de voorbije 20 jaar. We zien een energieke Fox, die haar zoons met stevige hand opvoedt, haar queeste onvermoeibaar voortzet en tegelijk het brood op de plank verdient. We horen haar klagen over het Amerikaanse justitiële systeem, hoewel ze altijd vriendelijk en beleefd de betrokken ambtenaren te woord staat.

De grootste troef van ‘Time’ is Fox zelf. Al in het eerste homemade filmpje zien we een prachtige, mediagenieke vrouw. Ze komt altijd goed uit haar woorden en heeft een best gevoel voor humor (hoewel de zoontjes pas echt zorgen voor een grote glimlach). Maar ook esthetisch is deze film de moeite meer dan waard. De sfeervolle beelden en meditatieve muziek passen goed bij het essayistisch karakter van de film, die eerder bedachtzaam is dan uitgesproken.

Wat wel een beetje wringt is de klagerige ondertoon. De 12 jaar gevangenisstraf die beide echtgenoten als voorstel krijgen lijken eerder licht dan zwaar voor een gewapende bankoverval. Dat Robert de straf niet accepteert kun je de autoriteiten moeilijk aanrekenen. Dat maakt het slachtofferschap van dit echtpaar niet altijd even overtuigend. Nu lijkt het soms meer een film over een catastrofale inschattingsfout dan over een tekortschietend strafsysteem. Hoe sfeervol, ontroerend en wonderschoon de film verder ook is.

Henny Wouters

Waardering: 3.5