Tout s’est bien passé (2021)

Regie: François Ozon | 113 minuten | drama | Acteurs: Sophie Marceau, André Dussollier, Géraldine Pailhas, Charlotte Rampling, Éric Caravaca, Hanna Schygulla, Hanna Schygulla, Judith Magre, Jacques Nolot, Daniel Mesguich, Nathalie Richard, Annie Mercier

François Ozons ‘Tout s’est bien passé’ (2021) gaat over de moeizame, doch liefdevolle ouder-kind-relatie tussen de hoogbejaarde bon-vivant André (André Dussollier) en zijn dochters Emmanuèle (Sophie Marceau) en Pascale (Géraldine Pailhas). André wordt met spoed opgenomen in het ziekenhuis als hij een beroerte krijgt en als gevolg daarvan voor de helft verlamd raakt. De impact die dit heeft op het dagelijks leven van de twee vrouwen is groot, maar de eigengereide André is ook geenszins van plan het hen makkelijker te maken.

De focus van dit mooi geacteerde Franse drama ligt vooral op de band tussen Emmanuèle en vaderlief. Met een paar korte flashbacks krijgen we te zien dat André nooit echt een modelvader is geweest. Als jong meisje krijgt Manue – zoals ze nu nog steeds genoemd wordt – flinke beledigingen naar haar hoofd geslingerd (“Ben je je weer aan het volstoppen?”). Van een warme vertrouwensband lijkt geen sprake. Toch is het Emmanuèle die voor André’s karretje gespannen wordt als hij haar hulp inroept bij het beëindigen van zijn leven.

Euthanasie en hulp bij zelfdoding is in Frankrijk verboden. Hoewel André ernstig ziek is, is hij zeker nog bij zijn volle verstand, dus hij beseft heel goed waar hij zijn dochter mee opzadelt. Aanvankelijk houdt Emmanuèle de boot af in de hoop dat hij er niet meer op terugkomt of dat hij zich bedenkt, maar diep in haar hart weet ze dat de vastberaden bejaarde niet meer van gedachten zal veranderen. ‘Tout s’est bien passé’ geeft niet alleen fraai weer hoe het dilemma de zussen van binnen verscheurt, überhaupt is het gegeven van een ziek familielid – de continue bezoekjes aan het ziekenhuis, de slecht-nieuws-gesprekken met artsen, de wandelingen door de gangen waar geen einde aan lijkt te komen – realistisch verbeeld.

Het is in deze scènes dat ‘Tout s’est bien passé’ de meeste indruk maakt. Zijlijntjes als dat van de seksuele geaardheid van André, de depressiviteit en Parkinson van moeder (Charlotte Rampling, goed, maar weinig in beeld), de gebeurtenissen rondom André’s voormalige geliefde, het feit dat deze Joodse familie ook zo haar littekens heeft opgelopen gedurende de holocaust en zélfs de jeugd van Manue, komen niet echt tot hun recht en zijn daardoor precies dat: opvulling voor een op zichzelf al sterk drama.

Hoewel het thema zwaar is, is ‘Tout s’est bien passé’ niet overdreven treurig of dramatisch. Dankzij de onuitstaanbaarheid van André is de film ook af en toe zwartkomisch. Dussollier is erg goed, maar ook de twee filmzussen zetten geloofwaardige rollen neer, je gelooft hun familieband direct. Let ook op de fijne bijrol van Hanna Schygulla. En op het eind krijgt dit Franse arthousedrama bijna nog thrillerachtige trekjes. Ozon baseerde deze film op het boek van de echte Emmanuèle (Bernheim, 1955-2017), met wie hij een aantal filmscenario’s schreef. Al voor haar boek uitkwam kreeg hij een proefdruk, maar de verfilming ervan kwam nooit van de grond. ‘Tout s’est bien passé’ is daardoor niet alleen een manifestatie van het dilemma rondom hulp bij zelfdoding, maar ook een ode aan een vriendschap dat sowieso al heel wat moois heeft opgeleverd.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 3 februari 2022
VOD-release: 4 mei 2022