Two in One – Dva v odnom (2007)
Regie: Kira Muratova | 124 minuten | drama, komedie | Acteurs: Alexander Bashirov, Sergey Bekhterev, Natalya Buz’ko, Renata Litvinova, Nina Ruslanova, Bogdan Stupka
‘Two in One’ is een verwarrende en rare film over een toneelgroep waar enkele doden vallen maar die vervolgens toch een toneelstuk opvoeren voor publiek. Vervolgens kijk je als filmkijker ook mee naar het toneelstuk van de toneelgroep. Twee in één dus.
Het begint met een zelfmoord op het toneel. Of is het wel zelfmoord? Een acteur heeft zich met zijn kostuum nog aan opgehangen op het podium. Een klunzige toneelknecht vindt hem en haalt hem naar beneden. Dat blijkt een grote fout te zijn. Hij wordt weer terug opgehangen en vervolgens weer naar beneden gehaald. Stuk voor stuk komen de leden van de toneelgroep kijken naar de dode om afscheid te nemen. Hoewel, het lijkt alsof ze het allemaal niet beseffen want van verdriet is geen sprake. Of is het allemaal spel? Het is tenslotte een toneelgroep. Kortom: een en al verwarring.
Als er vervolgens nog een dode valt wordt er helemaal geen aandacht meer aan besteed. Het is tijd om te beginnen met het toneelstuk. Hier begint deel twee van de film. Een man woont samen met zijn dochter. Hij is op zoek naar de ware liefde en heeft daar alles voor over. Hoewel er gelukkig niet expliciets getoond of gezegd wordt, weet regisseuse Kira Muratova duidelijk te maken dat de relatie tussen vader en dochter een incestueuze is. Gevaarlijk punt, want dit onderwerp is behoorlijk taboe. Als kijker zit je toch met een raar gevoel hierover. Als de dochter dan ook nog haar vriendin uitnodigt om haar vader een plezier te doen verandert de film van een klein naar een groot vraagteken.
Muratova heeft al vele prijzen gewonnen tijdens filmfestivals, vooral in Rusland en de Oekraïne maar ook tijdens het filmfestival in Berlijn in 1990 viel zij in de prijzen. Voor een film van Muratova zijn de verwachtingen dus hoog gespannen. ‘Two in One’ is echter een beetje vreemd en het is zeker geen film om even lekker naar te kijken. De twee verhalen in de film staan zo los van elkaar dat het moeilijk is om er een lijn in te ontdekken. Het is alsof je na een uur ineens naar een andere film zit te kijken. De enige overeenkomst is dat het beiden even bizarre verhalen zijn hoewel het verhaal van het toneelstuk toch wel het meest extreem is. ‘Two in One’ is niet geschikt voor kijkers die niet van bizarre, vreemde en afschuwelijke verhaallijnen houden, die taboe zijn en dat misschien ook hadden moeten blijven. Voor de wat moedigere kijkers die wel in zijn voor een vreemde film, kan het best een interessante kijkervaring worden.
Eveliene Sanders