Une femme à sa fenêtre – A Woman at Her Window (1976)

Regie: Pierre Granier-Deferre | 110 minuten | drama | Acteurs: Romy Schneider, Philippe Noiret, Victor Lanoux, Umberto Orsini, Gastone Moschin, Delia Boccardo, Martine Brochard, Neli Riga, Joachim Hansen, Carl Möhner, Vassilis Kolovos, Paul Muller, Camille Piton, Aldo Farina, Sandra Burguy, Jean Martin, Apostolos Souglakos    

Klassiekers als ‘Casablanca’ en ‘The English Patient’ vormen het bewijs dat de combinatie van liefde en politieke spanningen een prima film kan opleveren. ‘Une femme à sa fenêtre’ bewijst dat het net zo makkelijk mis kan gaan. Deze Franse productie beschrijft een liefdesgeschiedenis tegen de achtergrond van grote politieke onrust. Het verhaal speelt zich af in het Griekenland van de jaren 30, als er een strijd woedt tussen leger en communisten. Diplomatenvrouw Margot Santorini wordt onverwacht bij die strijd betrokken als midden in de nacht een opgejaagde communistenleider in haar slaapkamer verschijnt. De gevolgen laten zich raden.

Terwijl het verhaal een spannend en meeslepend avontuur belooft, komt daar in de praktijk niets van terecht. De film is veel te afstandelijk, waardoor meeleven een bovenmenselijke inspanning vereist. De personages komen nauwelijks tot leven, ook al omdat ze hun gevoelens nooit fysiek uitdragen maar ze letterlijk verwoorden. Bovendien is er geen enkele chemie tussen de geliefden Margot en Boutros. De semi-intellectuele gesprekken werken ook al niet mee, terwijl de verwijzingen naar de Griekse cultuur de plank vaak volledig misslaan.

Veel problematischer nog is de ongelukkige chronologische structuur waarvoor is gekozen. De film begint op het punt waarop de geliefden tijdelijk afscheid van elkaar nemen, waarna we in flashbacks zien hoe het zover heeft kunnen komen. Op zich is zo’n structuur niet ongebruikelijk, maar hier blijkt het een fatale vergissing. De film moet het deels hebben van ‘spannende’ scènes, waarin de communist zijn achtervolgers probeert af te schudden. Omdat je nu al weet hoe het gaat eindigen (en omdat de achtervolgers tot de slechtste schutters in de geschiedenis van de film behoren) worden die scènes van alle spanning ontdaan.

Er is maar heel weinig wat ‘Une femme à sa fenêtre’ hier tegenover kan stellen. Ook al komen de personages nooit tot leven, met klasbakken als Romy Schneider, Philippe Noiret en Victor Lanoux valt er toch wat hoogstaand acteerwerk te genieten. Bovendien zit er tussen al die oninteressante personages één die net iets boeiender is dan de rest. Margot’s echtgenoot Rico is een authentieke aristocraat, die met zichtbaar genoegen ettelijke eeuwen van moreel verval met zich meedraagt. Die Rico geeft de film nog een beetje kleur, en dat geldt ook voor de mondaine kringen waarin hij zich bevindt. Maar zelfs die afgegleden aristocraat is niet in staat om deze film nog te redden. Oninteressant en bij tijden slaapverwekkend, veel meer valt er van ‘Une femme à sa fenêtre’ niet te maken.

Henny Wouters

Waardering: 2

Bioscooprelease: 25 augustus 1977