Varietease (1954)

Regie: Irving Klaw | 65 minuten | muziek, erotiek, komedie | Acteurs: Lili St. Cyr, Cass Franklin, Irving Klaw, Monica Lane, Vicki Lynn, Christine Nelson, Bettie Page, Bobby Shields, Twinnie Wallen

De enige manier waarop je als kijker nog enig plezier kunt beleven aan ‘Varietease’ is door het te zien als een document van een vergane tijd. Als een getuigenis van hoe (slecht) burlesk entertainment eruitzag Hoe het was toen vrouwen niet al hun kleren uittrokken tijdens het strippen en het vooral ging om teasen. Maar ook hoe flauw de sketches destijds waren en hoe er een scala aan middelmatige varieté-acts bij elkaar werd verzameld om de kijker te vermaken.

Bettie Page figureert prominent op de voorkant van de dvd-hoes. Natuurlijk, want zij is de grootste naam in de film en dus de grootste publiekstrekker. Haar aandeel in de film is echter te verwaarlozen. Ze doet slechts de openingsact, een act die bovendien nog eens erg tam is, zowel qua pikanterieën, danskwaliteiten, als algemene entertainmentwaarde. Ze heeft een wat saaie, Arabische outfit aan, en ze doet weinig om de kijker te vermaken. Laten we wel wezen, Bettie Page is geen goede danseres, maar in ‘Teaserama’, de film die ze een jaar later zou maken is ze nochtans erg boeiend. Door haar guitige gezichtsuitdrukkingen natuurlijk – die ze hier ook wel laat zien – maar ook door haar grappige heupbewegingen en danspasjes. In ‘Varietease’ is het allemaal wat minder. Ook letterlijk, want ze heeft maar één optreden in de film.

Het gros van de film wordt opgevuld met oninteressante acts van andere “artiesten”. Stand-up komedianten die met de meest flauwe en belegen – maar misschien toen nog niet – moppen aan komen zetten, zangnummers die niet eens zo slecht klinken, maar zeker geen harten sneller doen kloppen, en weinig boeiende travestie-acts, waarvan het flamenco optreden later letterlijk gekopieerd lijkt te zijn voor ‘Teaserama’. Ook een gekunstelde act met een danspaartje waarbij alles misgaat, is niet bepaald prikkelend.

Gelukkig heeft de film wel enkele oplevingen. Met name Lili St Cyr, hier gepresenteerd als de grote ster, doet nog wel wat interessants. De blikken achter de schermen bij haar omkleedsessies, zijn soms redelijk prikkelend. Vooral de momenten waarbij ze wulps in haar ondergoed op de bank ligt en langzaam haar panties uittrekt, of van half achter het omkleedscherm steeds iets meer uittrekt en de kledingstukken vervolgens over de rand hangt, zijn leuk plagend. In haar slotstriptease-act draagt ze een kleine, tamelijk pikante bh, maar de act zelf is niet heel bijzonder.

Leuker is dan de act van Chris La Chris, een sensueel en sierlijk dansende roodharige dame met veren aan haar broekje. Ze beweegt haar heupen spannend in de rondte, waarbij de veren steeds heen en weer zwiepen. Leuk, en ze kan tenminste dansen. Wat tenslotte nog aardig is, is een gedeelte van de scène waarin een vrouw bij haar tafel in het restaurant wat verleidelijke bewegingen maakt in een mooie zwarte jurk met split om haar ontblootte been goed te kunnen tonen. Deze scène gaat alleen wat lang door, waardoor de aandacht van de kijker verslapt.
Afgezien van deze sporadische acceptabele momenten is ‘Varietease’ helaas niet de moeite waard.

Bart Rietvink