We Are Together (2006)

Regie: Paul Taylor | 83 minuten | documentaire

Sindile Moya is twaalf jaar en een van de vijfentwintig wezen van het weeshuis Agape ergens in Zuid-Afrika. Ze heeft een prachtige stem en zingt graag. Zo houdt ze de herinnering aan haar moeder levend. In de weekenden gaat ze met haar kleinere zusjes en broertje naar huis. In het ouderlijk huis wonen nog een paar grote zussen en haar broer. Ze zijn graag samen en zingen veel. Ook in het weeshuis hebben de kinderen elke dag zangles. De bedoeling is dat ze een CD gaan opnemen in Engeland om zo meer geld voor het weeshuis te kunnen genereren. Maar dat gaat niet door. De CD komt er gelukkig wel, sterker nog, ze staan op een dag met Alicia Keys en Paul Simon op de planken voor een groot concert. Dat is maar goed ook, want het weeshuis heeft de nodige tegenslag ondergaan en geld is broodnodig.

De film ‘We Are Together’ is ontroerend en aangrijpend. Maar de plotselinge overgangen zijn onsamenhangend en frustrerend voor de kijker. Zo staan het kinderkoor plotseling in New York met Paul Simon te zingen zonder dat we hebben kunnen meeleven met al deze ontwikkelingen. Ook krijgen we niet mee hoe de onderlinge verhoudingen liggen of hoe ze de hele reis naar deze totaal andere wereld ervaren. Een gemiste kans.

Slindile heeft de hoofdrol en is veel aan het woord. Ze is openhartig maar heeft moeite feitelijke en nare zaken onder ogen te zien. Ze is lief en naïef en je hoopt maar dat er genoeg zussen in haar omgeving zijn om haar te helpen volwassen worden. De band die zij en haar familie onderling hebben is hartverwarmend, dus dat lijkt wel goed te komen. Menig (westers) gezin kan van hen leren om een saamhorigheidsgevoel te hebben dat alle tegenslag overwint. In ‘We Are Together’ zijn ze echt samen! Opvallend is dat Slindile mede het scenario heeft bepaald/geschreven. Deze vorm van samenwerking tussen regisseur en hoofdrolspeelster had toegelicht kunnen worden, dat zou interessant geweest zijn.

Het maken van de film kostte Taylor drie jaar en in die jaren zijn er heel wat wezen bijgekomen in Zuid-Afrika. Bijna alle kinderen zijn wees omdat hun ouders aan AIDS zijn overleden. Zoals een van de zussen ook zegt: ” Dit is niet alleen ons overkomen.” Met een paar miljoen wezen is dit een understatement en dat geeft een enorm gevoel van hopeloosheid. De documentaire draaide op het IDFA 2006 en won zowel de Publieksprijs als de First Appearance Award. In 2007 won het de publieksprijs bij het Tribeca filmfestival.

Miranda van der Hoek