What Goes Up (2009)

Regie: Jonathan Glatzer | 104 minuten | drama | Acteurs: Molly Price, Steve Coogan, Hilary Duff, Olivia Thirlby, Molly Shannon, Josh Peck, Max Hoffman, Sarah Lind, Laura Konechny, Ingrid Nilson, Andrea Brooks, Andrew Wheeler, Gabrielle Rose, Colleen Rennison, Aubrey Mozino, Aaron Brooks, Barry Greene, David Sochet, Katie Messina, Alana Husband, Kendra Sue Waldman

Jack Lemmon in ‘Glengarry Glen Ross’, Jim Carrey in ‘Eternal Sunshine of the Spotless Mind’, Will Ferrell in ‘Stranger Than Fiction’, Robin Williams in ‘One Hour Photo’ en Bill Murray in ‘Lost in Translation’: zomaar een opsomming van komieken die met veel succes een dramatische rol aandurfden. Als een komiek een serieuze rol probeert, pakt dat vaak goed uit en levert dat geweldige films op. Wat deze opsomming te maken heeft met ‘What Goes Up’? Alles! Komisch genie Steve Coogan gaat op de zwaarmoedige tour in deze indie-flick. Leuk? In ‘What Goes Up’ duikt ie weer op: de verbitterde cynicus die al mopperend wat woorden uit een versleten typemachine ramt. Yep, het clichébeeld van de journalist is nog steeds niet stuk te krijgen. Speelde Russell Crowe recentelijk nog in ‘State Of Play’ een tikkende, fossiele weergave van de reporter, nu gaat Coogan los met het uitgekauwde gegeven van de verlopen verslaggever. Maakt verder niet uit, als het personage maar inleefbaar is. Talloze films leunen op clichébeelden en weten toch te ontroeren.

Afijn, Coogan vertolkt letterslaaf Campbell Babbitt, een chagrijnige loner die zo lastig is dat hij naar een slaapstadje gestuurd wordt, waar hij verslag mag doen van een dorpsfeest. Terwijl Babbitt de zelfmoord van zijn vriendin probeert te verwerken, ontdekt hij dat een oudklasgenoot zichzelf van het leven heeft beroofd. Tussendoor ontdekt de reporter een klas stuurloze kinderen die na de dood van hun leraar geen zin meer hebben in school. Kan hij hen redden? Als je na het lezen van de synopsis van ‘What Goes Up’ nog niet doodmoe bent, dan ben je duidelijk fan van zware kost. Soms pakt het goed uit, zo was ‘Precious’ ook een uit zijn voegen barstende potpourri van ellende, maar in de film van Jonathan Glatzer is die opsomming van tragedies niet indrukwekkend, maar juist vermoeiend, prestigieus en gekunsteld. De reden daarvoor schuilt in de vlakke acteerprestaties. Coogan is niet onaardig, maar weet van de bittere, cynische verslaggever geen noemenswaardige antiheld te maken. De vlakke hoofdrolspeler weet deze middelmatige film niet omhoog te trekken. Dat is vooral te wijten aan zijn vervelende tegenspelers. Hilary Duff, prominent op de dvd-hoes gezet, is ontzettend irritant als vervelend pubermeiske. Ze is hysterisch, manisch en schreeuwerig tegelijk. Hoofdpijnopwekkend acteerwerk dus. De overige castleden weten niet in wat voor film ze terecht zijn gekomen: een tragikomedie of toch een Kabouter Plop-film? De vertolkingen variëren van tenenkrommend tot acceptabel. Woorden als schmieren, over de top en ingetogen buitelen over elkaar heen en bedelen constant om je aandacht.

Je kunt er veel woorden aan vuil maken, maar ‘What Goes Up’ is een mislukte film. Het meest kwalijke aan deze zaak is dat dankzij de rol van Duff onwetende tienermeisjes ongetwijfeld hun zakgeld willen besteden aan deze film. Helaas voor hen laat hun heldin het flink afweten. De actrice wil serieus genomen worden, maar deze uitglijder gaat haar daar niet bij helpen. De grootste teleurstelling is echter de aanwezigheid van Coogan. Deze man heeft de wereld getrakteerd op de even briljante als onuitstaanbare Allan Partridge. Een geweldig typetje dat weliswaar volledig over de top is, maar desondanks gekrulde tenen én medelijden opwekte. Helaas is dat laatste woord van toepassing op ‘What Goes Up’: meelijwekkend pretentieus en slecht.

Frank v.d. Ven