River (2023)

Regie: Junta Yamaguchi | 86 minuten | komedie, science fiction | Acteurs: Riko Fujitani, Manami Honjô, Gôta Ishida, Yoshimasa Kondô, Shiori Kubo, Masahiro Kuroki, Kohei Morooka, Munenori Nagano, Haruki Nakagawa, Yoshifumi Sakai, Saori, Masashi Suwa, Yûki Torigoe, Kazunari Tosa

Films waarin een of meerdere personages in een eindeloze tijdlus terecht komen zijn niets nieuws. ‘Groundhog Day’ uit 1993 is bij uitstek de bekendste, maar recent kwam bijvoorbeeld nog ‘Palm Springs’ uit die met dit concept speelde. Aan dit rijtje kunnen we anno 2023 het Japanse ‘River’ toevoegen.

‘River’ speelt zich af in een oude herberg in de regio van Kyoto. Hoofdpersonage Mikoto (Riko Fujitani) staat nietsvermoedend bij een rivier te bidden, als ze plotseling een déjà vu ervaart samen met haar collega. Al gauw komen ze erachter dat de hele herberg in een tijdlus terecht is gekomen. Elke twee minuten begint de klok op hetzelfde punt weer te tikken. Het is aan de aanwezigen om erachter te komen waar dit euvel vandaan komt en hoe dit op te lossen.

Omdat er met de jaren heel wat films met een tijdlus als uitgangspunt de revue hebben gepasseerd, is het een lastig concept om in uit te blinken. Zo heeft ‘River’ een aantal ‘loops’ nodig om op gang te komen. Elke twee minuten leren we nieuwe mensen kennen, allemaal vanuit het perspectief van Mikoto. Het lijkt er een poosje op dat het concept ietwat gaat vervelen, maar gelukkig wordt er her en der een mooie draai aan gegeven waardoor het boeiend blijft om naar te kijken.

De problemen van elk personage treden meer en meer op de voorgrond naarmate de tijd verstrijkt. Het begint al bij de start van iedere tijdlus. Twee mensen zitten samen rijst te eten en hebben het idee dat er geen eind aan komt, en ook is er een schrijver aanwezig die constant zijn woorden weggevaagd ziet worden. Het stukje comedy komt hierin het sterkst naar voren. Neem de agent van de schrijver, die net een bad aan het nemen was en zich dus constant in zijn blootje wil mengen in discussies, terwijl de rest dit afzichtelijk vindt. Dit levert een aantal geestige scènes op.

Als de film wat serieuzer van toon wordt, komt de ware aard van de personages naar boven. Er wordt met vingertjes gewezen naar de eventuele schuldige van deze onverklaarbare gebeurtenissen, die leidt tot een korte klopjacht. Daarnaast wordt er veelvuldig geëxperimenteerd met de tijdlus. Je acties hebben namelijk geen consequenties als de tijd zich blijft herhalen.

De uiteindelijke herkomst van de tijdlus in ‘River’ is wat flauw bedacht, maar dat mag de pret niet drukken. Het is een luchtige, mooi geschoten film die ons lijkt te willen zeggen dat iedereen zijn eigen sores heeft en dat je een weg moet vinden hiermee te dealen. De tijd op stop zetten helpt niet tot in de eeuwigheid, maar laat men inzien dat het leven wel degelijk mooi is en veel te bieden heeft. Ook al vliegt de tijd en is deze zeer kostbaar.

Sjoerd Crins

Waardering: 3.5

Speciale vertoning: Imagine Fantastic Film Festival 2023